Week 11 - Survival of the fittest 

Voor Ruby is deze week haar experiment tot een einde gekomen. Ondanks het weer toch resultaten die bruikbaar kunnen zijn voor in de toekomst. 

Net zoals de afgelopen weken heeft iedereen deze week ook weer veel zelfstandig aan zijn of haar onderzoek gewerkt. Voor de één is dat meer theorie en voor de ander meer praktijkgericht. Stil zitten de stagiairs in ieder geval niet. 

Inmiddels zijn de koudere maanden hier ook al ingegaan. De temperatuur in het huisje is vaak kouder, dan de temperatuur buiten en het warmt binnen ook niet snel op. Dat komt omdat het huisje niet zo geïsoleerd is als dat de stagiairs gewend zijn in Nederland. Dat betekent extra lagen kleren aan, een kruik en een extra dikke deken voor in bed. Om geen kacheltje te hoeven aanschaffen is de hulp van vele waxinelichtjes en lekkere geurkaarsen ingeschakeld. Deze zorgen niet alleen voor wat warmte, maar ook voor een knus sfeertje. Zo komt het viertal de koude dagen wel door... hopen ze. 

Vrijdag ochtend/middag lag het internet er weer eens uit. Daan, Diana en Jolijn besloten toen om een bezoekje te doen aan Termas do Bicanho, even verderop in de straat. Uiteraard ging Donkeydog ook mee. Er komt al een aantal jaar geen water meer uit de berg, waardoor Termas do Bicanho al een aantal jaar niet meer in gebruik en verlaten is. Ruby kon niet mee, omdat ze een paar dagen lekker in Lissabon zat te genieten en haar 21ste verjaardag aan het vieren was met familie. Van de vijf gebouwen die zich op het terrein bevinden, was het drietal geïnteresseerd in de twee huizen. Hoe zou het er van binnen uitzien? Helaas waren alle ramen en deuren dicht en konden ze niet binnen komen, althans dat dachten ze. Één van de deuren zat niet op slot, dus die ging makkelijk open met een duwtje. Het drietal had verwacht dat het er binnen vies, stoffig en echt als een bouwval uit zal zien. Dit was echter niet zo. Het was nog best netjes. 

Op het terrein stond ook een schuur waar een stapel hooi in lag. Donkeydog was hier op afgegaan en was druk bezig met blaffen en graven. Het drietal ging kijken, maar ze begrepen er maar niks van. Het duurde even, maar toen kwam er een baby konijntje tevoorschijn. Het drietal bleef nog een half uur wachten om te kijken of het konijntje zich weer liet zien. Dit was niet het geval en zij keerde weer terug naar huis en Donkeydog bleef achter. Maar het verhaal eindigde niet hier. 

Na enige tijd thuis te hebben gezeten hoorde Diana, vlak voordat ze een hap van haar lunch kon nemen, opeens gepiep/gejank. In eerste instantie dacht zij aan vogeltjes, maar het geluid bleef maar aanhouden, dus zij besloot een kijkje te nemen. Niemand had het verwacht, maar het was Donkeydog met een baby konijntje in haar bek. Diana riep hardop ''Donkey heeft een konijn in haar bek'' en rende naar beneden waarnaar Jolijn haar volgde met handschoenen in haar hand. Het konijntje leefde gelukkig nog, maar het was niet zeker of het gewond was geraakt. Met z'n tweeën lukte het niet om het konijntje uit de bek van Donkey te krijgen. Daan werd er bij geroepen om Donkydog met hondenbrokjes te misleiden. Met wat geduw en getrek was het gelukt. Het konijntje werd Nijntje genoemd. Nijntje mocht een paar uur in een krat met veel hooi, stuk ijsbergsla en een bakje water om bijkomen van de schrik. Ze was zo klein en schattig!

Het drietal had afgesproken om rond half 5 weer terug te lopen naar de schuur en daar Nijntje weer vrij te laten. Rond kwart over 4 ging Diana buiten kijken en je raadt het nooit... Donkeydog stond daar weer met een konijntje in haar bek. Dit keer leefde het konijntje niet meer en was het al voor de helft opgegeten. Vervolgens zijn Daan en Jolijn ook naar beneden gekomen om te kijken. Toen besloot Donkeydog maar om het konijn verder op te eten. 

Het was inmiddels al half 5 geweest toen het drietal aankwam bij de schuur. Nijntje kreeg van iedereen nog een aai en werd vervolgens door Diana vrijgelaten. Nijntje huppelde snel achter de hooibaal. Of Nijntje nog leeft, weet niemand.. 

Zaterdag zijn Diana en Jolijn in de middag naar Tomar gereden. De regen kwam met bakken uit de hemel, dus echt een geschikte dag voor een citytripje was het niet. Gelukkig stopte het na enige tijd met regenen. Jammer voor Jolijn net nadat ze een paraplu had gekocht. Ze liepen naar een mooi plein, waar een scoutinggroep bezig was met het verkopen van zelfgemaakte dingetjes. Op zoek naar wat eten kwam het tweetal terecht bij een pastelaria. Voldaan van een lekker broodje, een pastel de nata en een cappuccino konden ze weer op stap. Het was al wel laat en het begon te schemeren, maar dat maakte Tomar niet minder mooi! Bij Tomar is boven op de berg een oud kasteel te vinden, echter was deze al dicht. Toch wilden ze het even van dichtbij bekijken. Wat zeker de moeite waard was wegens het mooie uitzicht.

Op zondag besloten Diana en Jolijn om Lavos te bezoeken. Lavos is een kustplaatsje op 20 minuten rijden afstand van de termas. De hele dag had het al geregend en dat was daar niet anders. Toch stapte het tweetal uit. Even een stukje lopen, maar het was toch te koud en regen hielp ook niet mee. Daarom besloten ze om maar weer in de warme auto te gaan zitten en terug te rijden naar de termas, al was het daar niet veel warmer binnen.

Aankomende week vast een warmere blog, wanneer we meer gebruik gaan maken van de kruiken, warme dekens, kaarsjes en kleding.

Até a próxima semana!

RuDiJoDa

PS. Check ook nog even onze recepten. Er staan namelijk heerlijke, nieuwe, herfst gerechten bij! Zoals de Pink diner en de Trick or treat.